Ai Mamaiña - Os tubérculos parlantes

Neste día de ereccións municipais apetéceme rescatar un artigo que escribira aló polo 2002 pra o fanzine que facíamos Rego Re# + Eu, o Ai Mamaiña.


Os tubérculos parlantes

Abundan non se crean, e de xeito especial nas hortas dos pequenos pobos. Soen ser vanidosos inxustificados. Prantas que nacen e crecen por todas partes e non só, por suposto, en Ribadeleo. En galiza sempre houbo un tubérculo na horta de Raxoi.

Ribadeleo eo eo é rica nos Tubérulos parlantes ben prantados na horta e que desempeñan funcións para defendelos intereses das demáis prantas. Pero tamén crense co dereito de botar malas herbas e non se deteñen á hora de difamar a quen sexa, empezando con esa pranta autoctóna que é o toxo. Os queren podar e prantar no seu lugar uns cálitros, que son moito máis feos pero dan máis cartos. E, cando non o conseguen, a envexa énchelles de rabia e queren desterrar aos rosais por apoiar a folga dos froitos traballadores, como as fresas vermellas, que non están dispostas a ser a ambrosía do señor Patatín e do seu axudante Patatán.

¡Ai do que, sendo habitante da horta, defrauda os desexos dos mandatarios Patatín e Patatán! Será botado ao pesebre dos cochos, insultado, calumniado e olvidado sen importar a cantidade de bos froitos que haxa dado para o ben da horta.

Así están as cousas neste día de ereccións municipais (onde espero e desexo que o Benegá millore nos concellos) e así as fun lembrando eu.