Descarga total II

Venres 5 de xuño.

Ontes, cando chegamos miña irmá xa nos tiña preparado onde íamos durmir, e como chegamos moi cansos e por onde vive Mara non había nada aberto decidimos seguir un chisco no salón... estivemos bebendo un chisco máis e pensando o que íamos facer hoxe.

Xa pola mañá almozar na casa e comezar unha pequena ronda de viños. Primeiro comezamos pola zona da Puerta del Ángel e logo tiramos cara a Porta do Sol pra ir baixando a zona da Latina. Aló quedamos con Crispi, que fixo unha pequena escapada do taller pra tomarse unha birrilla con nosco e indicarlle a miña irmá onde estábamos. A verdade é que Cris segue igualiña... un solete. Tiña unhas ganas tremendas de vela e aunque estivemos pouco tempo xuntos creo que lle quedou moi claro as ganas que tiña de vela. Segue igual de guapa que sempre e cun tipazo que pra comer aparte.

Joseka tiña un antollo de comer rabo de toro, pero en canto vin que na carta tiña pata de año pasei do rabo de marras. Comimos até encher nun restaurante asturiano bastante cuco. E xa cando estábamos aponto de rematar apareceu miña irmá e logo Ana.

De ahí en adiante a tomar birras e máis birras (con moderación, ollo) até chegar ao Vicente Calderón e aló estivemos até preto das 8.30 que foi cando nos deu por entrar. Unha pena que Mara e Ana non conseguiran entradas, e iso que a rebenta estaba moi barata; entre 70 - 100 euros.

Nota do autor: Aunque xente había a cascoporro, ainda nos atopamos cuns cantos: Jose figueiras coa súa irmá e a súa moza Nati. Coa miña prima Cecilia e Sergio... en fins, ao único que non vin, e manda truco, foi a Flavio.

O concerto... bufff, pois non sei moi ben por onde comezar. Nenos e nenas... era AC/DC... que queredes que vos conte?

Primeiro o ambentazo que xa había nas portas do estadios, xente e xente e máis xente... unha marabunta de xente chegando dende tódolos lados. Nos puxémonos preto dun bar que hai nos baixos do Calderón e o ambentazo de colegeo era moi moi bo. Todo camisetas negras, todo pantalóns vaqueiros e cada pouco cornos ao ar. O previo estivo moi moi ben. Cando deron as 8.30 ou por ahí decidimos entrar. Ana e Mara decidiron marchar pra casa e nos empezar a buscar sitio pra ver o concerto.

O segundo que pode decir é queO Calderón inmeso. Un entramado de galerías que dende fóra un non ten a sensación de que o estadio é tan grande. O Bernabeu si parece grande, pero este aseméllase máis ao estadio Pepe Barrera. Cando pasamos os controles e demáis (por suposto eu non quixen tirar a birra e entrei igoal) fumos cara o céspede e oh!!, sorpresa!! as nosas entradas só eran pra gradas. Tremenda putada. Tremendísima putada, aunque ao final case até me alegro. Os bares abaixo estaban a tomar polo cú, e nas gradas tiñas un cada pouco. Ao final decidimos ir á segunda grada cuberta preto da zona VIP, que por certo nos botaron cando nos sentamos nos sillóns VIPs... Había un cunha cara de fillo de puta igualiño a Feijoo.

Terceiro. Xa elexido o sitio, a tomar por culo, a sensación era un pouco de: Joer, despois de pagar a entrada, vir dende aló e tal e tumba estou a tropecentos metros do cenário... que si Angus xa é pequeno dende eiquí debe parecer unha formiga. Pero boeno, tíñamos que ser optimistas e afogar as penas nesa bebida que tanto gosto. Que tocaba facer? atopar a barra máis cercana... e de putísima madre, a pouquiños metros... litro vai litro ven... bebimos unha burrada, todo haique decilo. Iso sí, creo que a organización estivo aponto de poder liala parda. Os 75 euros por estar en grada e non poder acceder a pista inspiraban unha tentación de avalancha humana sobre a pista.

De súpeto, un pouco de orballo sobre o Calderón...

Cuarto. Sonan os primeiros acordes de "Rock'n'roll Train" e a xente vólvese tola. Eu vólvome tolo, Joseka vólvese tolo, Rego vólvese tolo. A raiña fai publicidade para Ryanair... todos vólvense tolos. Unhas pantallas xigantes amañan o de ter que estar a tomar polo cú. Hai un pouco de latencia no son, pero ainda así está de putísima madre. Eu non paro de sorrir e saltar e saltar e mover a cabeza de diante a atrás. Hoxe teño as pernas que non as sinto. Como facíamos pra beber? Pois nos turnábamos nos temas novos, que están de pinga, pero non queríamos perdernos nin un só riff, nin un só berridos deses temas que tantas e tantas veces temos escoitado.

Cando lle chegou o momento a "The Jack" o concerto xa ía pola hora. Na metade do akelarre Angus, un tipo de 50 e pico tacos vestido de colexial, fai o striptease. Máis de 55.000 persoas o festaxan. Hai que estar ahí pra decatarse que iso, nese momento, si é erótico. Cando a cousa parecía que non podía superarse lle chega o turno ao "Highway to hell". Dende o trono do inferno, comezan a escoitarse os acordes de "For those about to rock", todo o mundo sabe que é a última. É como na ópera, até que non cante a gorda isto non remata. Todo o mundo sabe que quedan poucos minutos de concerto... agora hai que dalo todo si ou si.

De pequeno o demo quería ser Angus Young.