Die Walküre VIII

Ola mundo!

Hoxe a entrada vai ser breve que ainda non me ocorreu case nada. Aunque xa teño un par de cousiñas, todo relacionado co superhotel onde estou.

Non sei se vos contei algo do hotel. Está nunha zona perdida da mano de dios. Non sae no mapa que teño. Está escondido nun bloque de edificios que tes que acceder a el por un soportal. Parte da terceira planta está dividida en habitacións bastante grandes (se son todas como a miña, claro). Pero que pasa co hotel este?

Pois primeiro que non ten cortinas opacas. Ten unha telilla que ves a través dela, ou sexa, as 7 da mañá xa me está entrando un solazo da ostia. Eu máis ou menos estoume deitando sobre as duas da mañá e me ergo da cama a iso das 10. Paso de madrugar.

E segundo, ontes durminme un pouco máis tarde, xa que a parella da habitación do lado deu un concerto "alla rústica ma non troppo". Un polvazo dunha hora e pico... cos seus allegros, algún ritardando e houbo un par de codas. O tipo pegaba uns berros tal cual matanza do porco e ela uns xemidos moi moi cortos pero mantendo un bo ritmo. Estiven a ponto de apludir, pero pensei para os meus adentros... e se fan un bis?

Ainda se fose un bis a bis, boeno.

Pois nada, acabo de almorzar un pedazo almorzo pra afrontar a camiñata de hoxe. Pasarei parte do día no Pergamonmuseum que está a escasos metros da Alexander Platz. Promete o museo. Irei pillando notas e hoxe á noite ou mañá pola mañá meterei o post. Estou rebentado da pateada de ontes e se estivese máis tempo hoxe mo tomaría de descanso e me adicaría a beber esta ambrosía que me sirven por eiquí. Pero os días esfúmanse e hai que apurar.

Bis bald nenos e nenas!