Dear Normancito, como me han dicho que habías hecho una chapuza en el Reichstag pues hice acto de presencia para ver de que se trataba. Tras 40 minutos de espera muy amablemente los señores de la entrada me han dejado entrar. Se rumorea que para subir hay ascensor, pero que para bajar no hay escaleras mecánicas. Espero que al recibo de esta misiva, tu y toda tu familia esteis bien, pero soluciona el problema aquí existente. Muy atentamente, tu amigo Amador Fernández. P.D. Esto es una ecatombe.
Así me ía dictanto Fer a carta a Norman Foster na cola de subida pra ver o Reichstag e así a fun escribindo eu. Tal cual... Pascual. Tot ziens mij vrienden.
Granuxa de medio pelo Namentres me tomo unha birriña na terraza de Circus con Fer, un gabacho estalle a contar un rollo a unha española infumable, aunque ainda así Fer máis eu estamos vendo que vai ter rollo.
Máis ou menos lle conta isto (léase con acento francés): Viña eu do Brasil con 2 quilos de marihuana camiño de Milán pra vencerllo a uns americanos (¿¿??). Fixen escala en Perpignan (¿¿escala en Perpignan??) e me para a pilicia cun buldog inmenso (fai xesto de marcar até a altura da cintura) e lle espeta a española: - Pero os buldogs son pequenos, non? - Ah, pero a policia francesa os teñen especiales e son grandes
Jojojo... que pavo, ao final a historia remata dicindo que a poli lle deixa marchar pero que ten que devolver a maría en Brasil. Jojojo... e a tipa traga con todo. Manda carallo!
Así estaban as cousas na nosa última noite en Berlín e así as fun escoitando eu... historias pra non durmir. Espero que a tipa esta llo tragara todo todo, por fata. Tot ziens mij vrienden.
Hoxe erguemonos cunha resaca de carallo, os catro. Quen mais e quen menos bebimos como cazurros. Ninguen se lembra moi ben de a que hora chegou. Fumos aparecendo na habita dun en un. O ultimo Saul que foi quen pechou o bar pola noite. Ontes houbo karaoke no pub do hotel e estivemos primeiro pimplando na terrza e logo abaixo, no karaoke. Empezamos coas birras de medio litro, pero axinha apareceron as kaipirinhas e os tequilas, aunch! Festa rachada xunto a tres arxentinos que conhecimos eiqui e cos que quedabamos amiudo. Un deles, Manu. con parentes en Mondonhedo. Manda carallo na Habana.
Hoxe Raul e eu madrugamos e fumos ver dous museos. Pola manha visitar o museo que hai embaixo ao monumento adicado aos xudeos asasinados en Europa e xa pola tarde ao museo de arte contemporaneo.
No primeiro museo a min se me puxo o pelexo como escarpias escoitando as cartas, diarios e entrevistas a alguns xudeos levados aos campos de concentracion ou xudeos dos ghettos. O museo e moi moi guapo. Todo iluminado con moi pouca luz e varias salas moi escuras onde os paneis iluminados por detras son as unicas fontes de luz.
Na penultima sala proxentan nas catro paredes negras os nomes dos xudeos asasinados e pequenas notas biograficas.
Nota: a leitura seguida dos nomes e biografias na sala da "recopilacion de indicios" duraria aproximadamente: seis anos, sete meses e vintesete dias... e ainda seguen a recopilar mais datos.
Recomendo a visita a este museo e por suposto pasear entre os bloques da parte superior que Einsenman desenhou.
O museo de arte contemporaneo esta moi ben. Moi boas instalacions e ao igoal que o anterior a entrada e de balde. Se queres visitar a exposicion itinerante ahi xa tinhamos que pagar 8 euros.
Como dixen, as instalacions estan moi ben e as obras son moi boas... o millor? as visitantes. Peazo tias que vimos alo.
Logo pra rematar a tarde volvimos ao hotel e quedar na terracinha tomando unhas cervecinhas. Hoxe e a nosa ultima noite en Berlin. Vaia putadon, isto remata. Manha deixaremos o hotel pola manha e xa pola tarde tiraremos cara a Frankfurt e durmiremos tirados polo aeroporto ate coller o avion a Santiago a iso das 6.00h da manha. Vai ser un palizon da ostia, pero mereceu a pena, vaia se mereceu a pena.
Tenho isto un pouco abandonado. Normal, coa perda do mac non me animaba moito a escribir. Pero intentarei facer un resume rapido dos dous ultimos dias.
Final do sabado Despois de sair do pub "La fontaine" marchei pra o pub "Saline" no que tinhan unha jamsession. De ahi, preto das doce da noite intentei chegar aomeu hotel cun peido descomunal e me atopo sen buscalo co hotel de Cesar. Probo sorte e alo estaba currando. Atiborrame de augas e comida pra que se me pase o peido. Saimos e quedamos con estes tres pra ir por unha zona de coctails. Tremendos garitos, pero sen decatarme volvo a beber e marcho pra casa preto das 4.00 da manha. Non sei como chego.Eiqui, nesta noite, Fer ten moito que contar.
Domingo O tomamos relaxado, paseos por parques, tumbarnos por ahi polos parques e aprobeitar o dia e facer tempo pra coller oavion. Ainda asi rimonos comentando o de Fer.
Pola noite, xa en Berlin, no bus do aeroporto perdo (esquezo,mais ben) a mochila co portatil, guias de Amsterdam (o sinto Gel) e de Berlin.Un DVD que merquei dun tipo moi gracioso que atopamos en Copenhague, o cargador do mobil, planos, etc... e por suposto o portatil. A dia de hoxe ainda non tenho contestacion de obxetos perdidos.
O albergue onde estamos, hotel Circus, e unha gozada. Un albergue novo,moderno e de xente de todo tipo: maiores, pequenos, familias, turistas solitiarios, excursions, familias e pandillas. Nos estamos nunha habitacion de 7 camas. Sempre chea a nosa habitacion. Compartimos banhos cunhas 10 habitacions mais pero a limpeya e total. Absolutamente toooodo limpo. Nada de ruido... en fins, unha gozada.
Quedade con isto se ides en plan barato a Berlin: Hotel Circus 15€ noite Aduas paradas en metro de Alexander Platz Almorzo 5€ (cafe+buffe) 1€ media hora de internet Alugan eles mesmos bicis Por 5 € gravanche un DVD das fotos da camara En fins, de pinga. Logo no sotano un bar moi cuco. O amebente me encanta. Como todo Berlin.
Luns De entrada tinhamos pensado tomalo un pouco de relax. Durmir ate tarde e dar como moito unha voltinha por Alexander Pltz. Pero non foi asi.
Decidimos ir ate a Porta de Branderbrgo, Reichstag e baixar ate Postdamer Pltz. facendo unha boa parada e intento de visitar o monumento aos mortos xudeosna guerra (o bosque de monolitos que xa comentara na minha viaxe anterior). De Postdamer ao checkpoint Charlie que na viaxe anterior non visitara e que tampouco recomendo moito. Un puto circo no medio da rua.
Dende alo decidimos tirar cara a unha zona menos turistuca para xantar e fumos cara a Kreuzberg. Kreuzberg e unha zona moi tranquilacon pequenos parques (seos comparamos coas zonas axardinadas do Mitte, Postdam ou Friedrichshain). Catro hot-dogs e catro birras de medio litro: 11€ e pouco.
E dende Oranienstrasse fumos percorrendo a guia do muro de Berlin ate Stralauer Platz. O que seguimos realmente son adoquins. Realmente non hai muro, senon que percorrimos unha marca que sinalaba onde esta o muro. E asi comparar (non moi claramente) a cara oriental coa occidental.
Mais ou menos en Rummelsburger Platz, a poucos metros de onde se atopa o tramo mais longo do muro en pe, atopamos unha zona okupa,o Yaam, ao pe do rio Spree. Moi moi traqui,algo caro (comparado co resto) pero moi tranqui, bo rollete e rematamos a tarde ahi tirados e fumando deses pitillos. Dende ahi fun buscar a Santi (antigo companheiro da Banda) e xunto con el fumos cear a un Thailandes tirao de prezo preto do noso hotel. Cinco pratos riquisimos de polo con arroz,8 cervexas de medio litro e 1 refresco saiu, se malnon me lembro,por uns 30 e pico euros.Comparado con Copenhague todo un chollo.
Eiqui Santi comentounos a posibilidade de achegarnos ate o garito de jazz ou probar coa opera que custa uns 15€.
Nota: Cando collimos o tren para ir caminho a Porta de Branderburgo o tren foise en direccion contraria. Baixamos e collimos o contrario montandonos noutro tren. Volvemos montar noutro e volvemos ir a onde antes. Volvemos baixar e coller outro. Cambiamos de anden,de via, de tooodo... e volvemos acabar no mesmo sitio outra vez mais. Custounos o noso, pero ao sexto intento conseguimos ir na direccion que queriamos.
Agora, sobre hoxe martes, como me apetecia andar aao meu rolloe pararme e ver o que me petedecidin ir sair eu so. Fer, Raule Saul quedaban nunha lavanderia facendo a colada.
A Ferlle apetecia ir a illa dos museos (en Mitte) e como na semana St. xa mos zampara todos preferin ir mais ou menos pola mesma zona pero a sitios que me quedaban por visitar e adiquei o que quedaba de manha ate as catro da tarde a visitar a Catedral de Berlin. O edificio molongo que hai na entrada do Altes Museum e que na anterior viaxe non tinha moi claro o que era.
A entrada normal creo que eran uns 3€,pero eu collin a audio guia e saiu por 8€. Merece a pena se vas ter tempo, se non aconsello a de 3€ e via.
A catedral de caracter renacentista foi construida baixo o emperador Guillermo II e data do 1750 aunque en 1975 comezou a reconstruccion debido aos bombardeos do 44. De entrada parece bastante pequena (pode que non chegue nin a un tercio da de Santiago) pero logo entre salas,criptas e terraza e longa de carallo.
A min dame o rollo de moi presuntuoso (esperabame algo mais austero por ser unha igrexa protestane) con tanto marmore vermello e negro e tanta voluta dourada pero a verdade e que e acojonante. a sala do altar, coas suas vidrieras duns 10 mettros de alto e o organo de 1904 con 7.269 tubos (113) rexistros) volven corrovorar do que penso de Berlin: GRANDE. Non se andan con mariconadas, todo hai que decilo.
Nota: subin a cupula (uns 50 metros - 267 escalons) e acojoneime. Eu tenho mogollon de vertigo e o pasei tirando a mal e estiven arriba pouco tempo, pero se ides a catedral, subide.
Ademais na catedral tes acceso a cripta ou ao mausoleo dos Hohenzollen onde hai unha cantidade (suponho que uns 40-50) de feretros e sarcofagos dos seculos XVI-XX. 400 anos de mortos da dinastia prusiana. A verdade e que da a sensacion dun plato dunha peli de Dracula e que en breve vanse abrir as tapas e sair penha parecida a Michael Jackson.
Agora deben ser preto das 5.00h. Non o sei que jodin o mobil. Como perdin o cargador intentei cargar a bataria co cargador da bataria do mobil da camara e dame que jodin a bataria. Estou baixo unha sombrilla protexendome do solete na terraza do Pergamoum musseum. Esperaba ver a estes por eiqui pero vai ser que non.
Agora irei buscar o palacio da opera e mirar de mercar unha entrada. Seguirei mais adiante.
Pois a verdade e que o palacio da opera esta en Under Der liden,xusto en frente dunha universidade. Moi cerquinha dos museos doMitte. Pero a entrada valia 56 €, ou sexa, totalmente fora do meu presuposto. Dende ali volvin sobre os meus pasos ate Alexander Pltz. pra ir ao hotel e cargar a camara que a tinha seca e polo caminho atopeime a este grupo moi molongo.
Nota: nos xardins de Alex. Pltz. habia unha manifa bastante concurrida. Decidin meterme no meollo a ver que tal. Chea de berlinesas a manifa. Moitas berlinesas. Creo que demasiadas berlinesas. Hmmm....pero si todo son tias. Dame algo que estou nunha manifa feminista e a minha cara de saido eiqui non pinta moi ben. Millor ponher pes en polvorosa.
Creo que agora son preto das 10.00h. Estes quedan durmindo no hotel e eu fixen unha paradinha tecnica nun restaurante brasileiro,en honor a Flavio e voume zampar un "frango ao passarinho"... que digo eu que e "polo ao paxarinho"? pero si o polo xa e un paxarinho!! que raros son estes brasileiros. O garito chamase "Botequim Carioca" e ten un ambente moi familiar e penso que o 100% dos comensais son alemans.
Despois de comerme o polo ao allo (era iso) cheguei a Zosch, Bar raro. Realmente fan jamsession. A ver, na meirande parte dos sitios de jams os que tocan son vellos conhecidos. Eiqui notase que non. Por que? preguntanse, presentanse... falan un anaco. Amosan pequenas partituras e logo tocan.
Atopar o sitio custoume o meu pero perdinmetanto que atopei rollos que a estes lles ia gostar e moito.
O sitio, esteticamente falando, lembrame a "The cavern" de Liverpool. Cando entrei no bar aquelo non parecia o esperado. O tipico bar desta zona con terracita pero nuns minutos empecei a escoitar o saxo e comecei a baixar unhas escaleiras en direccion ao servicio e atopeime con esta caverna. Ah! gratis e,pero pidenche a voluntade candobaixas. Ese pode fumar... tabaco!! e tenhen un futbolin!!
Asi estan as cousas neste martes... e ainda queda. Tot ziens mij vrienden.
Hoxe erguinme cedo. Almorcei o suficente como para xantar a iso das 5.00h. Estes sairon ontes á noite por ahí co meu primo e ainda seguían na cama cando marchei. Creo que o pasaron pipa, xa me contarán.
Intento chegar a Nyhavn (porto novo) e o primeiro que fixen foi intentar pilla-lo metro, pero foi un fracaso, coma sempre. Así que plano en man, pitillo na boca e condón no bolsillo decidín ir by foot.
Agora estou por Studie Straede. É unha rúa de tendecitas moi trends, xente xove nas pequenas terrazas (sinxelamente sillas alineadas ao longo da acera). Estou facendo unha pausa na metade do traxecto, supoño uq epercorrín preto duns tres quilómetros e quédanme un par deles antes de chegar a Nyhavn. O bar onde me atopo, Riccos, ten moi bo ambente. Ontes cando pasamos por eiquí a Fer gustoulle moito polo ambientillo que por eiquí se destila.
Libreta Moleskine: 2 €
Pilot 0.7: 1´5 €
Lucky Strike: 3´15 €
Café espresso: 25 coronas
Estar rodeado de loiras que non paran de sorrir: non ten prezo
Para todo o demáis chamar a Mariola para ver se me pode facer un ingreso.
A estas alturas das vacas e do mes estou cun saldo duns 240 €, e ainda non me pasaron o recibo de R. Ou sexa, en Berlín estareime comendo os mocos, iso si, con moito gosto ded estar aló e non na ofi.
Xa cheguei a Nyhavn. Son as 12:30 e a unha comeza o Festival de Jazz de Copenhague. Ontes xa estiveemos eiquí un anaco, pero como a estes non lles gosta moito o jazz fúmonos ante do desexado. Hoxe estou só e mo vou papar todo.
De camiño pasei por Frederiksbgade ou østergade que ven sendo a típica rúaa peonil cheo de tendas. Eu non gosto moito deste tipo de rúas ateigadas de roupa e complementos porque hai poucos bares. Pero digamos que son de visita obrigada. Iso sí, se queres ver macizorras a cascoporro, até o momento é onde máis vin por metro cadrado.
Nota: xa están afinando e parece que vai ser swing. De pinga!
Ontes, con Saúl, Fer e Raúl tomamos unha rolda de birras e saíu a coña nunhas 160 coroas. 40 coroas por birra. Hoxe antes de buscalo sitio, ao carón do mini-cutre-palco, vin que os indíxenas mercan latas nas tendas e os guiris coma nós mercan nas terrazas.
- Where I buy this beer?
- ???
- I like drink bber. Where I buy?
- ?? You... (o resto indescifrable para min, pero sinal un calexón)
- Thank you.
Métome polo calexón e voilá, unha tienducha vende latas de cervexa. Catro latas 40 coroas. Perfecto. Teño tabaco, cervexa, cámara e jazz... a mañá perfecta neste soleado día.
Nota: Unha loiraa tan grande coma Txerra vai traendo os instrumentos, vai saber ti de onde, nunha das típicas bicis con cesto diante. Ah, non sei si o puxen: isto parécese mogollón a Amsterdam.
Comezan puntuais, puntuais. Saxo (alterna o tenor co soprano), bataría, piano, contrabaixo e voz. Tocan un swing bastante modernillo... e de cando en cando clásicos de bossa, rock e pop. Os temas instrumentais son longos e cada pouco vanse alternando pra facer os sos, aunque o saxofonista é que leva case todo o peso tocando entre os sos de cada un.
Son as 15:30, e si, vou pimplao. Que lle vou facer. O quinteto Jan'z Swinget acaba de rematar e a iso das 16:00 comeza River Band. Merquei unha entrada para ver os concertos de hoxe: 150 coronas que en € son... nin idea, pero non está mal. Coincídeme varios grupos á vez, pero teño pensado ir a ver tres concertos máis, sen contra este das 16:00 que é pola face. Un de swing tipo New Orleans e unha tipa que fai jazz fusión sobre variacións de Chopin e Debussy (a Eva lle ía gostar) e xa pra rematar a un garito onde se supón que imos ter jamsesion. Promete e moito.
Fer, Raúl e Saúl? nin idea, pero eu xa levo un bo peido e ainda son as 15:47.
Novena cervexa e comezamos co 2º grupo. Sei que a este ritmo non chego ao final. Pero é que se está taaaaan ben.
Agora está no cenario un sexteto: bataría, pianista, baixo, saxo (as veces clarinete), trompeta (as veces showman, vocalista) e trombón alto. A armonia e perfecta no vento. Rego e Fuji ian filipar co megaempastado que soa isto. Cando o trompeta non ten que tocar pu cantar toca todo tipo de cachivaches (pandeireta,triangulo, cencerro,armonica...) fan un rollo moi moi alegre... swing,bossa, salsa e d cando en moito un tema blusero clasico.
Boeno, boeno... eiqui estou escribindo despacinho (vos non vos decatades, claro). Estou na "La fontaine" , un garito tenebrosoe e impresionante de jazz. Visita obrigada se estades por eiqui e vos gosta o jazz. Haxa festival ou non. Pequena coleccion de carteis e fotos pero boas.
Mo estou a pasar pipa. Cando tocan algun tema tipo bossa saio a pista a bailar co resto da xente, pero eiqui movense de xeito moi "recto" e creo que ate lles gosta como bailo. Estou moi peido,manha sego.
Vou comezar: estoume metendo un peazo almorzo que sus vais a cagar nun hotelazo de cinco estrelas. Café, zume de laranxa, ovos revoltos, queixo tipo gouda, azul... varias clases de pan, 3 mini salchichas e un bo carrao de bacon... isto é o que levo comido e cando remate con isto comezarei pola fruta e bollería variada. Encho o bandullo e logo sego que isto promete.
Bosco, xa estou en Copenhague!!
Isto era o que tiña escrito na libretiña, agora vou improvisar un pouco a toda ostia que teño ganas de baixar e meterme na sauna.
Ontes cando chegamos pillamos un taxi cara o hotel onde curra César. Unhas 234 coronas, que veñen sendo, hmmm... pois iso, veñen sendo coronas. Chegamos a o peazo hotel e fumos directos a recepción e dígolle ao tipo co meu peculiar inglés:
- I am César David Martínez (nota: meu primo chámase igoal ca min)
- Yes
- I have a room
- Are you sure?
- Hmmm, I belive
- Are you sure that this is your hotel?
Claro que o tipo dubidase, un hotel de 5 estrelas e nós cunhas pintas de gichos increibles. Saúl e eu un pouco máis ca Fer e Raúl. Niso miro pra unha barra que hai nunha zona a man dereita e xa vexo a Lidia e a César currando.
- Sorry, one moment.
Tiro cara aló e todo aclarado. Non era o noso o hotel e non tíñamos ningunha reserva feita.
Lidia e César curran de barmans de coctails nun hotel de carallo e despois de facer as presentacións iniciais invitáronnos a unhas rondas de combinados varios... que si ron, whisky, mojitos, cervexas... de pinga. Nós aló coas maletas tiradas no hall do hotel e tomandonos uns cacharros da ostia polo papo. Xa nos decatamos que a nosa estancia en Copenhague ía ser millor do que supoñíamos.
Hoxe erguernos cediño pra aprobeitar o almorzo incluído (comentado ao principio) e logo unha visita en bici por Copenhague guiados por César. Explicounos todo, todo, todo. Fixo unha ruta pra ver o máis interesante e pra que nos fixeramos unha idea do que poderíamos ver nestes dous días que quedan.
Mañá contarei máis detallado todo, os sitios e as tias. Agora a descansar algo que quedamos pra logo sair de coctalis por garitos que controla César.
Así están as cousas nun día moi soleado no que nos metimos unha ruta de varios quilómetros e así as vou contando eu co cú destrozado polo sillín da bici. Tot ziens mijn vrienden.
Hoxe, como escribín antes, foi un día moi tranquilo. Tanto viaxe sen descansar, tan pouco tempo en cada sitio e sair tooooodo o que se poida para aproveitar o tempo estanos a pasar factura.
Agora estou no avión camiño a Copenhague. Por suposto no aeroporto non tiña WIFI de papo... non vaia ser!! Pois iso, no avión. Na miña dereita teño unha loira de bo ver. Hai outra moito millor uns asentos máis adiante, pero a min tocoume esta. Non é que sexa a bombaa pero é moi curriña e ten ben feitiños as suas... e claro, ter o pelo loiro como a Estrela Galicia sempre é unha novidade.
Na miña esquerda está Saúl. Saúl é... hmmm... Na miñaa esquerda está Saúl.
Estes tres están a durmir como dios. Bendita sorte que teñen estes cabróns. Pero o bo de Fer deixoume o i-Pod e ten unha selección de Radio Futura. De puta madre. Precisaba escoitar algo de música. Agora está soando o "Xardín botánico" e estame dando unhas ganas de cantar a todo trapo, pero teño medo. Medo de despertar a estes e que Fer me pida de volta o i-Pod.
Pero o bo é que esta música anímame mogollón. A ver se chego con forzas a Copenhague e me da por sair ao meu e pasalo ben. O único que me preocupa é que o rumor de que Copenhague é moi caro sexa cruelmente real e faga temblar o pouco de presuposto que me queda.
Nota: alguén quere facerme algún tipo de ingreso a fondo perdido?
Así están as cousas neste avión coa calefacción a tope escoitando Radio Futura a todo meter e así as fun contando eu. Tot ziens mijn vrienden.
Eiquí estamos, en Schipol, esperando a saída do avión. Parece que se vai retrasar sobre uns 20 minutos. A ver que pasa. Xa me jode, que o meu primo César está aló esperando por nós e chegaremos máis tarde das 11. Mañá direi.
Os ingleses de ontes, que son asutralianos, marcharon e tivemos dous compis novos: un rapaz xove, duns vinte poucos anos e un ninja. Estes máis ordenaditos e silenciosos... os guarros desta volta seguro que éramos nós; aunque teño que decir que o tíñamos todo moi limpiño e ben recollido. O ninja? pois era un xapo que se ergueu a iso das 9.00 da mañá, duchouse, vestiuse, recolleu todo o seu e marchou sen facer unha pizquiña de ruido. Nada, nadiña.
A iso das 10.30 tíñamos que deixar o "cocho voador" e levarnos as maletas até o estudio da miña irmá pra recollelasa pola tarde. Logo un paseiño pola zona norte de Jordam e Raúl, Saúl e Fer tiñan que devolver as súas bicis. Eu por sorte non tiiven que alugar ningunha e me manexei estes días coa de Mariola e coa de Caspar (case sen freos, coa roda dianteira torcida, sen luz e sen candado dianteiro). Despois de devolver as bicis volvimos a mesma zona, xa polo centro de Jordam a pe. Ver algunhas tendas, tomar algún cafetiño, etc... como o rollo se me estaba a facer moi pesado e tirando a aburrido decidín marchar eu pola miña conta e así aprobeitaba pra ir visitar a Silvia e Mirella. Ao final non puido ser.
Xusto cando ía en dirección a casa dela, miña irmá chamoume pra ver se podía achegar e mirar uns rollos con ela. E aló fun deixando algo "colgadas" ás Palop.
E pouco máis. Hoxe o día foi do máis tranquiliño. Estes o pasaron ben no paseo e cando quedamos xa era para recoller as maletas e vir até eiquí con Caspar.
Así están as cousas sen ter moi claro a que hora imos embarcar e moito menos chegar. Tot ziens mijn vrienden.
Mércores 16 de setembro. Sobrevivimos ao martes, e xa é moito. O día de ontes foi jodido. 12 horas seguidas de viaxe son moitas horas de viaxe. Primeiro o de madrugar que xa non é que sexa o máis agradable do mundo. Segundo as duas horas e pouco que tardou o avión, chegamos media hora antes, manda carallo na Habana. Alugar o coche e averiguar como chegar a central de Düsseldorf. Polo momento todo ía máis ou menos, sen tirar foguetes. O pasamos ben pero a cousa quedou ahí nada máis. Segundo ían as horas avanzando o ánimo decaia, os pes nos doian e os cartos esfumábanse. Pero collimos o tren. Cincoenta euracos que nos chantaron polo traxecto até Amsterdam. En segunda clase, iso si, pero co noso camareiro de vagón. As birras no trenecito chu-chú 12 euros, a viaxe 50 euros e para todo o demáis... chamar a alguén e que me faga un ingreso XA. Acepto donacións, vai en serio.
Nota: agora son as 10.00 da mañá, estou no sótano (onde se almorza) do "Cocho voador" xunto a dous xapos? que me miraban con certo estupor até que chegou Raúl e Saúl e cambiaron de mesa. Miraban asombrados a meu xicarolo... como se fose unha reliquia de principios do milenio.
Cando chegamos a Central Station, non tíñamos nin a dirección nin o teléfono do albergue onde íamos estar: Flying Pig. Sitio peculiar. Sorte que Saúl lembrábase máis ou menos por onde andaba, e no noso primer intento o atopamos, voilá.
A ver como describo isto. O rollo ven sendo como a entrada do Mini, algo que de súpeto paréceche como non moi legal. O hotel está dentro dun pub? Pois máis ou menos. Entramos por unha portela estreita na pranta baixa dun bar bastante cuco (non aberto ao público, so clientes) e amañamos os papeis nun mostrador-barra. Déronnos unhas taxetas magnéticas de entrada e dinnos a habita que é: 308, a máis afastada. Que putada!
Nota do autor: aviso, o que veño a contar agora é algo tirando a escatolóxico.
Charper 1:A Habitación.
Mi madriña... vaia pocilga. Que noxo, que cheiro... A habitación compartida con tres literas, 4 camas pra nós e duas pra duas personas que xa teñen pintas de levar uns días... podréndose. Toda a zona deles feita unha merda, zapatos, tenis, camisetas, toallas molladas (sobre moqueta), calzoncillos limpos, calzoncillos usados, calcetíns usados... moitos calcetíns usados. Pareceume ver algún calzoncillo que asemellábase máis a un envoltorio de madalena que a algo de vestir. Me entendedes, non? Unha pocilga. Apontiño estiven de chamar a miña irmá pra pedirlle asilo hixiénico.
Charper 2:A cagada.
Non vou decir quen, pero un de nós (non fun nin eu, nin...) utiliza o baño (sen ventilación) pra prantar un pino. Pois non sei o que fixo, pero con aquilo podería abonar unha leira. Vos podedes imaxinar as broncas. Me cago en to, estás pocho, etc...
Charper 3: A miña maleta.
Debaixo das camas hai como uns cestos metálicos con rodas pra deixar as maletas, roupa ou cousas de valor. Logo isto péchase cun candado ao propio somier da cama. Pois a miña maleta, a maleta que me deixou Fer non colle dentro da suposta cesta segura. A miña cara de -vanme roubar todo- durou pouco até que Raúl amañou o da contrasinal que ven incorporada na maleta.
Charper 4: Os dou ingleses.
Xa pola noite coñecín aos dous ingleses, os nosos compañeiros. Boa xente, pero cochos. Gud nait e até mañá con ventos de forza 4.
Charper 5: A alarma? o despertador?
A iso das 7 da mañá empeza a soar unha serea a un volume acojonante. Todos espertamos de vez. Todos? non, todos non... os irrreductibles ingleses nin se inmutan. Sospeito que grazas ao cerumen acumulado nas suas orellas. Pero serea, serea... tipo fábrica. Nós decimos: joer, mecagoenlaputaostia, que carallo é? Sospeitamos que é pra despertarnos en plan ao bestia. A meirande parte da xente ven a este albergue polos coffee shops que hai nos arredores, así que imaxinádeos como ten que ser o despertador de eiquí. Pero logo no almorzo con Raúl e Saúl (Fer ainda segue cos irreductibles ingleses con cerumen) estivemos falando do despertador. Pero si non fora un despertador e fose a alarma de incendios.
Charper 6: DJ Grizzly.
Chámolle así porque era unha bestia negra. Peazo tiarraca tizona pinchando a todo meter as dúas da mañá no hall-barra-mostrador-pub-albergue. Non era nada do estilo da Pelónica, pero soaba moi ben. A min gustoume. A habitación 308 estaba ao final de todo... de puta madre, non se escoita nada da DJ Grizzly.
Nota: morren duas personas e 4 galegos.
Ontes saimos algo, non moito, até preto das duas da mañá. Estivemos pola zona da Praza Dam e fumos dar unha volta polo Barrio Roxo. Fer ao principio non lle facía moita coña, pero unha vez aló, vendo o percal xa pasas un pouco de todo. Ao principio un pode sentir incomodidez, pero cando asimilas que é un negocio puro e duro xa pasas un pouco e mirar as tias como se fosen chourizos ou longanizas. Carne envasada con luces de neón.
Antes de marchar estivemos nun garito con música en directo, Casablanca. Catro birras por menos de 10 euros. Unhas tres rondas caeron. O quinteto liderado por unha trompetista borracha soaba moi ben, agás a trompetista. Pero molou. Eu facía o esforzo de imaxinarme a tipa serea e tiña pintas de tocar moi moi ben. Ademáis é moi "sensual" ver a unha trompetista de jazz peida perdida que case non se aguanta de pe.
Logo todo rematou como soen rematar as cousas en Amsterdam a estas horas... pitillido da risa e pra cama.
Así están as cousas nun mércores despexado en Amsterdam pero con algo de frío e así as vou contando eu dende o estudio de Mariola. Tot ziens mijn vrienden.
Eiquí estou, só na habitación do piso de Raúl, agardando a que veña o meu cabaleiro de Viana para cabalgar toda a noite. Así podería comezar a entrada de hoxe, non? Pois o sinto, empeza así. Pero im os rebobinar un pouco.
Quedei con Saúl a iso das once e pouco no FNAC pra pillarme unha tarxeta wifi e que mo instalase no meu novo xicarolo. Tutto benne. Furrula. Agora so queda facer a maleta e afeitarme. O primeiro como ben sospeitaredes está feito o segundo pois vaai ser que non.
Facer a maleta, durmir a sesta con aalgunha visita ao FB e ao WC.
A iso das 19:00, se mal non me lembro, Fer máis Saúl venme a buscar. Hoxe iremos durmir a casa de Raúl (en Mera) e mañá Inés a irmá mediana, levaranos a SQC pra coller o avión as 9:40 da mañá.
Rematando a cea, comento que ainda non puiden poñerme en contacto co meu primo César pra ver onde imos durmir en Copenhague. Non teño nin idea de onde nos pode meter... aunque barallo tres posibilidades: · No seu piso · Nun albergue similar ao que tíñamos buscado · No hotel onde curra el
A terceira opción nos filipa, claro. Imos estra durmindo en alberegues tódalas vacacións coas incomodidades que iso implica. Ter un sitio onde durmir xa é a ostia, pero durmir nun bo hotel xa sería a reostia.
Nota de Fer: Molaría moito durmir nun hotel pra "o descanso do guerreiro".
Rematamos a cea e de imprimir os billetes, agora só queda unha cousa: a maleta de Raúl. Si, son as dez da noite e ainda non a ten feita. Collemos o coche e imos cara a casa de Inés e colocamos os asientos na furgalla que nos vai levar.
Nota Luiggi (o cuñado de Fer e Raúl): di que quere mercarse un ampli de baixo de 400w... Logo di que non é friki.
Collemos o coche de novo para ir cara a casa de Marta máis Santi para recoller máis roupa de Raúl. Ainda estáa na secadora e lle queda como media hora. Son as 11:30 da noite.
Baixamos á Perla a tomar algo namentres a secadora fai o seu.
Nota de Raúl: Hoxe non nos podemos liar, eh! Que ainda teño que facer a maleta. Podes poñernos 4 gin-tonics?
Son as 00:40 h, e eiquí sego, esperando ao meu cabaleiro. O home que ainda ten máis rizos que Martola... boeno, case.
Así están as cousas a 8h de coller o primeiro voo, e así as vou contando eu. Tot ziens mijn vrienden.
Eiquí comeza o meu segundo diario de viaxe. Esta vez tócame/tócanos Amsterdam, Copenhague e Berlín coa compaña de Fer, Saúl e Raúl.
Non sei se poderei manter o ritmo de entradas da anterior viaxe. Supoño que ao ir acompañado comentarei máis as xogadas con eles en vivo que neste blog. De tódolos xeito intentarei. Irei coa miña libretita a tódolos sitios e intentarei ir apontando as visitas e demáis aventurillas. Portátil ainda non atopei. O meu mac non ten wifi e miña irmá Gel non me pode deixar o seu nesta viaxe. Saúl está ahí, ahí que leva ou non leva o seu. Espero que o leve pra ir introducindo coma na anterior viaxe a Berlín un post diario.
Pero imos ao meollo. Como están as cousas a falta de 4 días? Como se forxou esta escapada dos 4 xinetes do Apocalipse?
Nun principio, xa fai uns cantos meses, a idea principal era facer Amsterdam e Berlín soamentes. Tanto Saúl coma min xa estivéramos nos dous sitios. Aunque penso que Saúl máis fugazmente co rollo do Inter-rail. E Raúl xa estivera en Berlín. Digamos que Amsterdam era visita obrigada pra Raúl e Fer. A Saúl non lle importaba volver e eu quería volver. Sempre quero volver a Amsterdam. A verdade é que me encantaría vivir aló. Aunque sexa intentalo... unha tempada aunque sexa.
A idea orixinal era coller un voo a Frankfurt e aló alugar unha autocaravana. As contas nos saian máis ou menos ben. Tíñamos transporte e aforrábamos os hospedaxes. Pintaba, ademáis, como unha aventura que ía dar moito que falar. Pero por diversos rollos, sobre todo onde deixar a Caravana nos sitios a visitar votounos un pouco atrás. Así que decidimos comezar a buscar aloxamento e voos.
Na boda da miña primar Patri (un bodorrio por todo o alto) o meu primo César díxome que fora a velo até Copenhague...
- Vaivos gostar. É un pais moi interesante cunha cultura diferente, unhas paixases alucinantes. A comida é moi boa e diversa... venga, animádevos! - Non me convence moito, a verdade. Ademáis vai ser moito tute de viaxe, coller un hotel aló... mirar convinacións de vos... Non o vexo claro César. - Ah, ademáis aló as tias entránche elas.. ti non tes que facer nada e están todas cañón. Vanse con calquera. - Ooooh! non jodas?
Piiiii - Piiiii - Piiiii
- Fer? - Si tio, dime. - Avisa a Raúl e a Saúl... Nos imos tamén a Copenhague! - A onde? - A Copenhague tio, a Copenhague! - E que carallo imos facer aló? - Follar tio, follar!
Riiing - Riiing - Riiing
- Dime Fer, que parece que se cortou. - Xa avisei a Raúl, está mirando billetes. - Si, si, si, si, si.
E así entrou Dinamarca nas nosas vidas.
Nota: vou pagar ao caseiro e logo sego.
Hmmm... por onde ía? Ah, xa vexo. Pois unha vez incluído Copenhague na ruta, mirar avións e pensar cantos días íamos estar en cada cidade só quedaba mercar os billetes dos avións e buscar o aloxamento. Eiquí Raúl fixo virguerías. Compartíu unha aplicación no google pra ir metendo os horarios, prezos, horarios, ligazóns, etc... a verdade é que Raúl parece o máis organizado de todos nós. Porbrín, o que lle caeu encima.
Sego a pensar que imos pasar poucos días en Amsterdam e días de máis en Copenhague. Aunque tamén me gostaría que se lles faga corta a estancia a estes en Amsterdam e volver... sempre volver.
Agora o único que queda é facer a maleta e volvela encher de cousas absurdas como os condóns da sorte de Fer, que por moito que diga o meu primo, a cousa creo que vai ser a de sempre: moito aliscar e pouco pellizcar. Pero que se lle vai facer.
O kit de supervivencia é moi similiar ao anterior viaxe aunque ainda, como non, quedanme unhas cantas cousas por facer ou conseguir. Hoxe é venres e a cousa máis ou menos está así: Levo de novo a maleta prestada de Fer. Comecei a meter cousas e penso que ainda me queda todo por meter. Seguirei metendo cousas absurdas: os condóns da "sorte", de Fer. Ao final levo o portátil que Mariola lle agasallou a Mara e que Mara quería agasallar ao Pollo e que eu llo choricei a Mara no meu úlimo viaxe a Madrid. Teño que ir ao FNAC a pillar unha tarxeta wifi e devolvela cando remate as vacacións. Levo unha cámara guapis. Outra cortesía da miña irmá Gel. Volvo levar cargadores de todo tipo: portátil, móbil, cámara, vibrador... Levo a miña (por fin algo meu) guía de Berlín. Levo a guia de Amsterdam. Outra vez miña irmá Gel sacándome as castañas. Non teño impreso ningún billete nin horario. Non teño nada claro os horarios de saidas. Sei decir cervexa en holandés e en alemán. Non sei decir cervexa en danés. O único que sei deste pais é que téñen uns perros inmensos. Estou un pouco preocupado polo "hotel" de Amsterdam: O cocho voador. Ainda non sabemos onde imos durmir en Copenhague. César e a súa moza Lidia vanse ocupar diso. O meu inglés non millorou en absoluto. Saúl ainda me ten o mac. Espero que xa estea arranxado. Levo poucos cartos... pero moitos números de teléfonos de xente que si ten.
Se todo pinta mal, agora metede na fórmula a Fer. Nesta viaxe pode pasar de todo... pero nada bo.
Así están as cousas e si o seguides o intentarei retrasmitir. Tot ziens mijn vrienden.
No mesmo intre de chegar a este mundo comezou a falar (o médico dixo que as cacholadas no cú eran pra lle facer respirar), ainda non calou dende entón.
